شب های سرگشتگی

سِرِّ هر کس دمه هر باد بدی دم بادی
تا که دیری وَ گپ و گَپ گَپَکَل آزادی

زِرِ واری بکنی باغچه یِ آخه یه کِرم
ایدِرایِ یه نشون تا کنه دشمن شادی

کیه کهِ عیب ندارهِ گُلَلم با خارِن
سَرِ هر عیب که سر پوش بِنی پولادی

هر که بالایه وَ دومن نزنهِ طعنه کُچَه
روزگارهِ غمه شاید تو وَ کار افتادی

هر که گپ مردمه تیت آوه وُ ره  آخه یه روز
گپ تونم ایزنه تی مردمه ایی آبادی
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

حرف هایِ غم دل از سر درمان زده ایم
روی هر گونه ی خود نم نم باران زده ایم

گاه از روی حسادت و توقع بی جا
حرف هایی که کند غصه دو چندان زده ایم

جای دیگر دلمان از غم خون پر بوده
هی نمک بر غم و بر زخم رفیقان زده ایم

شاه رگ های رفاقت همه شان خشکیده
بس که با جور و جفا بر همه بهتان زده ایم

خودمانیم رفیقان به رفاقت همگی
با دو رویی و ریا گند فراوان زده ایم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

دشت گل خشک شدهِ مثل بیابان شده است
چشم بر راه به یک نم نم باران شده است

شده خلوت همه ی شهر سراسر غم هست
مثل یک کوچه ی بن بست خیابان شده است

روزگاریست که هرکس به خودش می پیچد
بس که با غصه و غم درد فراوان شده است

گله از گرگ به چوپان خودش برده پناه
غافل از گرگ که دیگر خود چوپان شده است

سیر تاریخ بشر داده نشان در همه جا
چقدر درد به جان و دل انسان شده است
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده
 

شب های سرگشتگی...

بوی پیدن ایده لارش آسمون فِر کرده بوش
گِل پلیچ ای ایکنه دل تا ببینهِ رو وَ روش

 دهس و پا با یَک یکاگِر نیکنه ایبینمش
پا وَ پا مِن سینه دل هی ایکنهِ غال و غُروش

دیدمش تا جومه ی سرخی وَرش موج ایزنه
دیدنی بی حال دل هر کس که مانهِ  دیده دوش

زِر تِیِی سیل ایکهِ وُ ریشِ وِ مو واگردنا
پِیرنادهِ مِن سرم بُی ناز و خندش عقل و هوش

مِن خیالُم رژه ایرهِ رو نظر ما نیدرا
هی غُل ایبو خین دل دیر از دلش آویده جوش
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

این جسد را بعد مرگم خاک و خاکستر کنید
بعد از آن با باد نا آرام همبستر کنید

آنقدر از زندگی دل خسته و افسرده ام
حرف ها ناگفته دارم توی دل،باور کنید

زندگی می خواست تا آتش به جانِ من زند
آن چه را این زندگی می خواست هم آخر کنید

آنقدر از درد گفتم،داد رس اصلا نبود
چشم هرکس بعد مرگم داد رس شد تر کنید

من که شادی را ندیدم روز مرگم لااقل
گوش ها را با صدایِ تنبک و نی کر کنید
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

تش گرفتم درد دیری کشتمه
پیری و حال اسیری کشتمه

دی بلال و بو بلالِ حال مو
روز و شو،ایی جونه سیری کشتمه

حال خش نیدم بَرِک دل روز و شو
پا وَ گِل بُی بونه گیری کشتمه

کی وَ حالِ ایی دلم ایوارسه
غصه مِی چنگال شیری کشتمه

وِ زبون نیوارسهِ ایی دل کمی
تا ببینهِ روز پیری کشتمه
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

مثل قیفی زندگیِ ما چنین هی می رود
گاه زیر و گاه هم بر روی زین هی می رود

نیم آن شادی و نیمِ دیگرش در تنگنا
یا جوانی یا که پیری هم غمین هی می رود

مثل راهی هم که سر بالایی اش گیرد نفس
روز سر پایینی اش با بدترین هی می رود

می رود عمر و همهِ غافل از این جور و جفا
تا کجا بر قلب ها مان زخم کین هی می رود

عمر وقتی هم به سر آید که هر شب آدمی
غصه ها کرده دیگر ته نشین هی می رود
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

چون بساری شاخ و برگِ یاس کج
عکس می گیرد از آن عکاس کج

عشق اول چون نهد دلدار کج
تا ثریا می رود احساس کج

با دروغ و با دغل بازی فقط
رابطهِ هم می شود حساس،کج

عشق هایش می شود تکرار چون
اشتباهی می شود وسواس،کج

هر کسی را مثل خود پنداشته
هی دو رویی می کند نسناس،کج
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

می خورد ضربه ی سخت عشق دو تا می خواهید
چون که هم مزه ی خرما و خدا می خواهید

عشق معشوقه ی مردم  خود حق الناس است
این که احساس حرام است چرا می خواهید؟

هر مرض راه، و درمان خودش را دارد
از پزشکِ دل مردم چه دوا می خواهید؟

خودتان را بگذارید به جایِ دل آن
غصه ی رفتن معشوق جدا می خواهید؟

خواهشا وارد هر رابطه ای هم نشوید
تا ندانید چه از رابطه ها می خواهید
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

سال نوگِ سال پُر سوز و گداز
غم اِیا مِن هر دلی بُی تخت گاز

سال سگ دیدین چقد دز ره وَ دَر؟
وُی وَ سالِ خوک و وُی طِیفِی  گراز

خوک اهلی یا که وحشی طحر یَک
مِن حیونَل شُهره یِ وِ حُقّه باز

اوو شِل آوو خوک هم کیف ایکنه
اوو شِلِ هر خوک هم دارهِ نیاز

خوک اهلِ با حیایی نی وَ هوش 
ایی سزاشِ بُی پرونِ بی جواز
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

دست هر معشوقه ای هم دل که آسان می دهی
عمر خود را بی بها و مفت و ارزن می دهی

هر کجا معشوقه ات بی اعتنا باشد به تو
وقت دلتنگی و غم تن به خیابان می دهی

هر که خیسِ غصه باشد خوب می فهمد تو را
هر زمانی کهِ ببیند بوی باران می دهی

با بدی ها آدمی انگار هم راحت تر است
مهر وقتی می کنی صد جور تاوان می دهی

تنگ ماهی های نوروزی گواهی می دهد
منفعت وقتی نداری زودتر جان می دهی
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

گرفتی دست یارت را و آهنگِ سفر کردی
چه بی رحمانه از رویِ دلم با پا گذر کردی

 

گذر کردی و بعد از تو تمامِ شهر فهمیده
که با آن سینه یِ سنگت چه با این چشم تر کردی

تویی کهِ همدمم بودی خودت درد و بلا گشتی
مرا دیدی چطوری در پی ات هی در به در کردی

درست از عشقِ تو جانم به لب آمد در این بازی
دو چندان می دهی پس از بدی با هر نفر کردی

کسی دیگر شبیهِ من نمی میرد برایِ تو
خیالم راحت از این است که رویِ خود ضرر کردی
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

ندیدی من برایِ عشق تو با خود چه ها کردم
به سیگاری که می کاهد ز جانم مبتلا کردم

بریدی و بریدم،بی تو شب ها سر نمی آید
فقط نالیدم از درد و تو را تنها صدا کردم

چه سود از بیقراری ها و دل تنگیِ من تا صبح
فقط بینِ غریبان درد خود را بر ملا کردم

چه دردی می کشم وقتی که می دانم نمی آیی
بریدم از همهِ دنیا،جهانم را رها کردم

ندا آمد نمی خواهد نمی آید دعا کم کن
ولی بازم برایِ آمدن هر شب دعا کردم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

خواب دیدم گوشه ای،این بار می بوسم تو را
مانع ام بودی و با اصرار می بوسم تو را

برخلافِ کعبه می چرخم دمادم پیش تو
تا گناهِ من شود بسیار می بوسم تو را

شرع و قانون زیر پایم می گذارم دیدمت
می برم در کنج یک دیوار می بوسم تو را

بی خیال از حرف مردم هر چه می خواهد شود
بین سیلِ مردم و انظار می بوسم تو را

تا بماند رد پایِ بوسه رویِ گونه ات
تا ببیند هر که این آثار می بوسم تو را
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

تا غروس ایده سحر قیقه ی پر پر ایبو
رسم هر کس که وَ خو مردمه کهِ لر ایبو

او که ایوونه سرا بیر نشهسهِ خشکه
هر که رهتهِ زِرِ بارون سر و پا تر ایبو

صِدِیِ ساز و دُهُل دیر فقط دلچسبه
تِی دُهُل هر که نشهسهِ شو وُ رو کِر ایبو

دلم آویده گُرو خینی و هی اینالم
کی غم ایره که بِگُم غصه ی ما سر ایبو

بار نیبو جِیِ زارهِ خر اگر غُّره بِدا
ایسو هر بار زیادِ کمرِ خر ایبو
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

هر که ایده انصراف از کار دینداش ایدوییم
التماسش ایکنیم ای یار دینداش ایدوییم

بلکه اوضِی حال و بالِ خوار ما آوو دِرِس
پُی پَتی لَک پَتی مِن خار دینداش ایدوییم

کُم که آوو گسنه هر رو، ری وِ هر در ایزنه
بُی نَخش حالی و دل بیمار دینداش ایدوییم

درد نایی نیله سی آدم اگر بالا گِرو
با وجودِ درد و هر آوار دینداش ایدوییم

سوز درد و زخم مانهِ هر کسی مرهم بِنه
جاشه ری سر مانه و دلدار دینداش ایدوییم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

آرام باش ای دل بی پروا،فهمیده ای که عشق خطر دارد؟هشدار،مار رام نخواهد شد،چون میل نیش و کوه و کمر داردانگار روی آتش سوزان است،هی راه می رود که شود آرامشب ها و روز پلک نخواهد بست،فکر و خیال هر که به سر شب های سرگشتگی...

قلب را با حال شیدا پس فرستادی چرا؟
تا بسوزم بی تو تنها؟ پس فرستادی چرا؟

قلب خود را پیش کِش کردم بدانی مال توست
هدیه ای کهِ داده ام را پس فرستادی چرا؟

قلب سالم کرده بودم پیش کِش در محضرت
زخمی و سر خورده با پا پس فرستادی چرا؟

می فرستادی از اول عاشقی کارت نبود
تا که کردی بال و پر وا پس فرستادی چرا؟

من برایِ غصه دندانی ندارم تا خورم
پیرم و افسرده،حالا پس فرستادی چرا؟
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

 

شب های سرگشتگی...

هر کسی در زندگی در اوج غم با غصه هاست
می رسد روزی که ماتم از دل او هم جداست

گاه یک فردِ غریبی می شود سنگِ صبور
خوب می فهمد تو را با غصه ات درد آشناست

هر که مرهم می گذارد روی زخمِ کاری ات
جان فدایِ او کنی با جان و دل هر شب رواست

حضرتِ ایوب یادم داده وقتِ مشکلات
بر تمامِ غصه هایم صبر گاهی چون دواست

از کنارِ مشکلاتِ زندگانی می شود
رد شوی وقتی که دستت توی دستانِ خداست
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده
 

شب های سرگشتگی...

خبر داری که شب ها تا سحر بیدار دل گیرم؟
ندارم محرمی و گوشه ی دیوار دل گیرم

خودم با خود گلاویزِ هزاران خاطرهِ هستم
کنار من نبودت می دهد آزار دل گیرم

خبر داری که پچ پچ های مردم در نبودِ تو
جهان را بر سرِ من می کند آوار،دل گیرم

دو چندان می شد بغضم خودم را توی آیینه
تماشا می کنم با غصه ام هر بار دل گیرم

تمنا می کنم بر زخم دل دیگر نپاشی تو
نمک با حرف هایت با دلی بیمار دل گیرم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...